Als je aan een reis als de onze begint, weet je zeker dat er ergens een keer iets mis gaat. En dat was gisteren. We lagen voor anker in een baai bij Bodrum. Een soort Ibiza in Turkije, strand, zand, veel cafeetjes, veel muziek etc. We zijn een dagje langer blijven liggen dan de bedoeling was, omdat het harder waaide dan de bedoeling was, en we Nederland-San Marino wilden zien. Na bestudering van het weerbericht ( tot 14.00 uur rustig windje mee, en daarna steeds harder tot windkracht 7) zijn we op weg gegaan naar Knidos. Volgens de pilot een kleine baai tussen de oude stenen en verder helemaal niets, ofte wel een idylische plek. Keurig om 14.00 uur, dus voor de harde wind komen we aan. Lekker zeiltochtje gehad. We zien het amfitheater al liggen. Dus fokje in, moter aan en daarna....... niets, helemaal niets.

De moter doet het niet!!!!

Zelfs geen piepje, plopje, prutteltje, gewoon helemaal niets. De anker plek is te bereiken via een smalle doorgang met vele onderwater rotsen, dus geen optie om dat zeilend te doen. Tja wat nu, terug naar Kos? Dit wil zeggen 10 mijl opkruisen tegen golven van 1 meter, niet heel leuk, of door varen. We besluiten door te varen naar Datca. Nog 20 mijl, en daar is een haven en een goede ankerplek, en vele winkels. We hebben gelukkig een ruime koers, dus dat gaat lekker, de wind gaat alleen, zoals voorspeld, steeds harder blazen. De laatste 2 mijl moeten we opkruisen. En de wind wordt steeds harder. Een stevige 6 met vlagen tot 8. Onze zeilen zijn flink gereefd, en eigenlijk gaat het best wel lekker. Alleen die windsurfers die ook zo nodig moeten varen als ik eraan kom, zonder moter worden niet echt gewaardeerd, gelukkig heb ik er geen overvaren. We komen op de plek waar we ons anker willen laten zakken. Van te voren hadden we de taken ook met de kinderen goed doorgesproken, wie wat doet, wat we doen als het niet lukt, en welke alternatieven we hebben. Maar als we keurig met een rustig gangetje, al zeilend op onze beoogde ankerplek aankomen....

Doet ook de ankerlier het niet!!!!!,

De ankerlijn komt klem te zitten en ik krijg hem met geen mogelijkheid meer los. Dit hadden we niet bedacht, wel stom, want we wisten dat de startaccu van de moter en het ankerlier over dezelfde accu gaan. Ondertussen varen we in de baai waar al 8 boten geankerd liggen. We zien een engelsman met zijn bijboot klungelen en vragen hem maar om hulp. Direct heeft de hele baai in de gaten dat we geen moter hebben, 3 kinderen aan boord hebben, en niet aan de kade kunnen aanleggen. 2 mannen komen ons helpen. De Spanjaard Miguel en de Turk Jean Mark, springen in hun bijboot, klimmen bij ons aan boord. Miguel wrikt de ankerketting los. Jean Mark vaart onze boot met zijn bijboot naar de juiste plek. En dan is er rust. 

Opvallend genoeg vond ik het helemaal niet eng. De boot ging best schuin, dit levert helaas nog steeds angst bij mij op, maar nu ging het wel goed. Waarschijnlijk bij gebrek aan alternatief. De volgende morgen heeft mijn knappe Axel samen met Rens de huishoudaccu (voor koelkast en lampen) aan de startaccu verbonden en,,,,, we hadden weer een werkende moter en ankerlier. Daarna naar de kant. De havenmeester stond al op ons te wachten en 2 uur later hadden we een nieuwe accu. Alle leed is weer geleden. 

Groet ERIKA